Stanisław Kwaśniewski urodził się 30 marca 1885 roku we Lwówku, powiat Nowy Tomyśl. Z zawodu był stolarzem. Powołany do armii niemieckiej ukończył w niej służbę w 1909 roku najprawdopodobniej w stopniu starszego marynarza (takim stopniem podpisany jest na zdjęciu z 1908 r. w szalupie pancernika SMS Hamburg). 15 lipca 1909 roku wziął w Swarzędzu ślub z Jadwigą Nowakowską (ur. 1885 r.). Wspólnie zamieszkali na ulicy Dworcowej w Swarzędzu. Najprawdopodobniej jego żona zmarła i Kwaśniewski ożenił się po raz drugi. Z drugiego związku przyszły na świat w latach 1928 -1930 trzy córki: Joanna, Halina i Wanda. Przed rokiem 1918 pracował w Swarzędzu jako stolarz. Nie są znane jego losy przed listopadem 1918 r. Być może został zmobilizowany w 1914 r. wobec wybuchu wojny i służył w marynarce wojennej, a kiedy armia niemiecka rozpadała się na skutek klęski w 1918 r. oraz wybuchu rewolucji w Niemczech opuścił okręt i wrócił do Swarzędza. Tutaj współorganizował oddziały wojskowe ochotników swarzędzkich oraz wziął udział w walkach pod Zamościem koło Szubina, gdzie powstańczy oddział marynarzy 18 lutego 1919 r. zdobył niemiecki pociąg pancerny. W dokumentach odnotowano, iż służył w wojsku polskim od 14 stycznia 1919 do 15 lipca 1920 r.. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. Okres międzywojenny spędził w Swarzędzu. Aresztowany przez hitlerowców na początku II wojny światowej został bestialsko zamęczony w forcie VII w Poznaniu. Niemiecki akt zgonu podaje datę 21 kwietnia 1940 r. Świadkiem śmierci Stanisława Kwaśniewskiego był syn burmistrza Swarzędza Tadeusza Staniewskiego Leszek.

(biogramy na podst. materiałów zgromadzonych przez Floriana Fiedlera)

Źródło: www.aqq.com.pl

KOMIKS O POWSTANIU WIELKOPOLSKIM   <-- KLIKNIJ