Pod wpływem sukcesów handlowych stolarzy na Targach Poznańskich w 1933r. powstała w Swarzędzu myśl zorganizowania na miejscu targów meblowych. Z inicjatywą wystąpił Cech Stolarzy. Komitet Targowy stanowili: Janiszczak (prezes), L. Krzyżaniak (sekretarz) i S. Piątek (skarbnik). Dyrektorem został J. Szandro, a zastępcą S. Jarczyński. Ogółem wystawiało swe wyroby 44 stolarzy ze Swarzędza i 5 z Poznania. Ponadto wystawiano wyroby tapicerskie, rzeźbiarskie, drogeryjne i drukarskie. Głównie wystawiono sypialnie, biurka, jadalnie, kuchnie, pokoje męskie, salony, gabinety, krzesła i stoły. Fundusz targowy zasilili: Izba Rzemieślnicza (wypłaciła organizatorom 300 zł). Cz. Gruszczyński (150 zł), Zjednoczenie Rzemiosła w Poznaniu (100 zł), Oddział swarzędzki (25 zł), Zakrzewski i Skibiński (po 50 zł) i Towarzystwo Przemysłowe (25 zł). Poza reklamą prasową w „Głosie Swarzędza”, również dwa razy dziennie Polskie Radio nadawało komunikaty o przygotowywaniu targów. Przewidywano także pogadankę przed mikrofonami radiowymi, którą miał wygłosić Sobczak. Oto wierszyki reklamowe w „Głosie Swarzędza”:

Żabka

Wietrzyk wieje przez trzcinę,

Niesie żabce nowinę:

Swarzędz cieszy się cały

Bo się Targi udały…

Można wygrać mebelki

I do kuchni sprzęt wielki

Hej! Panowie stolarze

Niech się „Jedność” okaże.

Drzewa i meble

Te sosny, brzozy, myrt i dąb

Drzewo różane – cytryna

Jesion i inne, które ząb

Piły bez serca ścina

Dziś cieszą oczy tłumnych rzesz

Gdyż są to cuda nowe

Odwiedź, jeśli je widzieć chcesz

Swarzędzkie „Targi Meblowe”.

Na otwarcie Targów Meblowych w dniu 30 września 1930r. przybyli: prezes Izby Rzemieślniczej Zakrzewski, dyrektor Izby Skarbowej Świtalski, prezes Izby Przemysłowo-Handlowej S. Samulski, dyrektor PKO Kowalski, starosta powiatowy Jerzykowski i przedstawiciel wojewody poznańskiego Magdziński. W przemówieniu prezes Izby Rzemieślniczej Zakrzewski stwierdził, że rzemieślnicy stolarscy ze Swarzędza posiadają przepiękne tradycje najlepszych wytwórców meblowych w Polsce. Ich wyroby są znane szeroko za granicą, a dzisiejsze targi są świadectwem siły twórczej rzemiosła swarzędzkiego. W zakończeniu powiedział, że „doszło dziś do tej wspaniałej, imponującej rewizji pracy polskiego rzemieślnika i jestem przekonany, że trud ich będzie doceniony przez całe społeczeństwo”.

Otwarciu Targów towarzyszył chór Dembińskiego. Który wykonywał utwory pod batutą Barwickiego.

Zarząd Targów Meblowych otworzył biuro informacyjne w lokalu Dembińskiego, gdzie można było też zakupić meble. Targi przeszły wszelkie oczekiwania organizatorów. Już w pierwszym dniu sprzedano 1299 biletów wstępu. Klienci zakupili meble do 20 pokoi. Łącznie sprzedano mebli za sumę 150 tys zł. Ekspozycje targowe zwiedziło 6655 osób (przybyli m.in.: dyrektor Targów Poznańskich Krzyżankiewicz i prezydent Poznania Więckowski). W sprawozdaniu Izby Rzemieślniczej czytamy: „Uwydatniły się wyroby pięknie fornirowane i polerowane we wspaniałych deseniach. Stoiska kombinowane jako odrębne całe pokoje wraz z dodatkowymi dekoracjami, a szczególnie pięknymi dywanami p. Kużeja stanowiły artystyczną atrakcję dla zwiedzających”

Mniej entuzjastycznie oceniał targi autor artykułu pt. „Stolarstwo i rzeźbiarstwo”, zamieszczonego w miejscowym organie „Głos Swarzędzki”. Wezwał on do stworzenia nowego wielkopolskiego stylu w meblarstwie. Pisał on: „ Cóż pomoże nadzwyczaj staranne wykonanie, przepiękne zastosowane rodzaje drzewa, kiedy łóżka w formie i liniach prawie wszystkie równe, szafy tak samo, biurka również- a może jedynie pod względem toalet było więcej zmiany, jednakże i one nie przemawiały do nas swoistością”. Zarzucano stolarzom, że nie liczą się z oszczędnością i nie dostosowali mebli do małych mieszkań. Brakowało na wystawie mebli mniej wykwintnych dla mniej zamożnych klientów.

Komitet Targów Meblowych rozwiązał się 12 grudnia 1934r. W dniu 23 grudnia 1934r. na zebraniu cechu stolarzy i wystawców poinformowano, że dochód Komitetu Targów Meblowych wyniósł 5723 zł, a rozchody 4986 zł. Komitet zamknął imprezę z zyskiem 737 zł. Jednocześnie powołano nowy Zarząd Targów, w skład którego weszli: F. Suchocki (prezes), członkowie S. i Cz. Jarczyńscy, S. Piątek, M. Nurkowski, L. Krzyżaniak, M. Majchrzak, A. Czarnecki, S. Kirchoff i S. Wittke. Przemawiając na zebraniach Janiszczak powiedział „Stolarze polscy organizujcie się co prędzej. Leży to w interesie Waszym, w interesie Państwa i w interesie społeczeństwa. Niech ciosy kryzysu pomoże Wam odpierać rozumna i skuteczna działalność organizacji”.

Postanowiono, że Targi będą się odbywać corocznie. Ponadto powołano komisję budowlaną, która kierowała budową hali targowej według projektu E. Szafrańskiego.

Drugie z kolei Targi odbyły się w dniach 5-31 października 1936r. w nowo wybudowanym Pawilonie Meblowym na ul. Wrzesińskiej. Koszt jego budowy wyniósł 57 890 zł. W tych kosztach partycypowały: Izba Rzemieślnicza (26 000 zł), Fundusz Pracy (25 000 zł), Starostwo Krajowe (4000 zł) i Wielkopolski Związek Rzemieślników Chrześcijańskich (3000 zł). Powierzchnia wystawowa wyniosła 840 m² i podzielona została między 33 wystawców. Targi zwiedziło 1500 osób. Tym razem sprzedano 28 pokoi sypialnych, 14 stołowych, 6 tzw. miejskich i 12 kuchni. Ogólna wartość sprzedanych mebli wynosiła 40 tys zł.

W 1937 r. trzecie Targi zwiedziło 4000 osób, a obroty wyniosły 130 tys. zł. Targi odwiedził dyrektor Banku Gospodarstwa Krajowego Górecki.

Kolejne czwarte Targi Meblowe miały charakter jubileuszowy, gdyż zbiegały się 300-leciem nadania Swarzędzowi praw miejskich. Tym razem trwały od 4-25 września 1938r. Zainteresowanie Targami było duże, gdyż zgłosiło się ponad 100 wystawców. Hala targowa okazała się zbyt mała i część ekspozycji przeniesiono do magazynów spółdzielni „Jedność”.

Źródło: „Dzieje Swarzędza. Monografia” Stanisław Nawrocki